Δεν το λέμε εμείς, αλλά η επιστήμη έρχεται για να επιβεβαιώσει ότι πολλές φορές «τα φαινόμενα απατούν».

Άραγε ποιος από τους φίλους σου πιστεύεις ότι θα σε κατανοήσει καλύτερα όταν του ανακοινώσεις την απόφασή σου να χωρίσεις με το κορίτσι σου ή όταν έχεις τις μαύρες σου επειδή δεν βλέπεις να έρχεται ποτέ τελικά αυτή η προαγωγή που σου έταξε το αφεντικό σου; Ο πιο χαμογελαστός και αισιόδοξος ή εκείνος που είναι σχεδόν πάντα μουρτζούφλης και μελαγχολικός; Ο πρώτος θα έλεγες με σιγουριά και θα έπεφτες στην παγίδα του λαμπερού χαμόγελου του.

Έλα όμως, που τελικά τα φαινόμενα απατούν. Και δεν το λέμε εμείς αυτό, αλλά οι επιστήμονες που αποφάνθηκαν ότι οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα και εκείνοι με την ισχυρότερη ενσυναίσθηση. Άγνωστη λέξη; Πες την κατανόηση, αν προτιμάς. Δηλαδή, με τη συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου και την κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του.

Συγκεκριμένα, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Γέιλ ζήτησαν αρχικά από 121 ενήλικες, άντρες και γυναίκες, να απαντήσουν πόσο ισχυρή θα χαρακτήριζαν την ενσυναίσθησή τους. Κατά γενική ομολογία, οι πιο ευδιάθετοι και χαμογελαστοί συμμετέχοντες δήλωσαν ότι ήταν καλύτεροι στο να κατανοούν τα προβλήματα των άλλων, συγκριτικά με τους πιο απαισιόδοξους.

Στη συνέχεια, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να παρακολουθήσουν τέσσερα βίντεο (δύο θετικά γεγονότα, δύο αρνητικά) με ανθρώπους που μονολογούσαν, αφηγούμενοι ένα αυτοβιογραφικό γεγονός και να βαθμολογήσουν, ανά δευτερόλεπτο, το επίπεδο του αρνητικού ή του θετικού συναισθήματος που νόμιζαν ότι ο ομιλητής ένιωθε εκείνη τη στιγμή.

Αν και εκείνοι με την πιο αισιόδοξη ματιά πίστευαν ότι θα τα πήγαιναν καλύτερα στο να αισθανθούν το συναίσθημα του άλλου, σε σχέση με τους απαισιόδοξους, τελικά αποδείχθηκε το αντίστροφο. Οι πιο χαρούμενοι δεν ήταν πιο κοντά στα πραγματικά συναισθήματα από ό,τι οι πιο μελαγχολικοί συμμετέχοντες. «Για την ακρίβεια, οι πρώτοι δυσκολεύτηκαν αρκετά στο να κρίνουν το συναισθηματικό τόνο ενός ιδιαίτερα αρνητικού μονόλογου, στον οποίο ο ομιλητής περιέγραφε το θάνατο του γονέα του», σημειώνει ο συγγραφέας της έρευνας που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο PLos One.

Συμπέρασμα: Άλλοι έχουν το όνομα κι άλλοι τη χάρη.
 
Top