Σύμφωνα με έρευνα, οι άντρες εργαζόμενοι «τα μπήγουν» πιο συχνά απ' τις γυναίκες συναδέλφους τους στους χώρους εργασίας.
Όσο περνούν τα χρόνια, οι γυναίκες δείχνουν να χειρίζονται τις καταστάσεις καλύτερα από τους άντρες. Ακόμα και στη δουλειά.
Η νέα έρευνα του Ολλανδού καθηγητή Ad Vingerhoets, υποστηρίζει ότι οι άντρες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τις γυναίκες να κλάψουν στον χώρο της εργασίας τους. Μια έρευνα που αντιτίθεται σε αυτή του νομπελίστα καθηγητή Tim Hunt, με τον τελευταίο να υποστηρίζει πως οι γυναίκες είναι πιο ευαίσθητες ψυχολογικά, όταν βρίσκονται στη δουλειά τους. Με την εν λόγω έρευνα, ο Vingerhoets υποστηρίζει ότι όλα όσα νομίζαμε μέχρι τώρα για τον δυναμισμό και την ακεραιότητα του άντρα στον χώρο εργασίας του, μάλλον δεν ισχύουν.
«Πριν από περίπου τρία χρόνια, πραγματοποιήσαμε μια έρευνα για το κλάμα ανάμεσα σε συναδέλφους ψυχοθεραπευτές. Στην έρευνα αυτή, διαπιστώσαμε πως οι άντρες ψυχοθεραπευτές έκλαιγαν περισσότερο από τις γυναίκες». Μάλιστα το ποσοστό των αντρών ήταν συντριπτικό, αφού το 87,4%, δήλωνε πως είχε δακρύσει 9 στις 10 φορές μέσα σε συνεδρίες. Μετά το πέρας της έρευνας, ο Vingerhoets αναζητεί πλέον αν το φαινόμενο εμφανίζεται στην ίδια ένταση και σε άλλα επαγγέλματα, ή αν είναι κάτι που παρατηρείται μόνο στους ψυχοθεραπευτές.
Παρ' όλα αυτά, ο Vingerhoets αποδέχεται πως οι άντρες έχουν τα πρωτεία στο κλάμα, μόνο στους χώρους εργασίας, αφού σε γενικές γραμμές οι γυναίκες έρχονται πρώτες στα δάκρυα, αφού κλαίνε από 30 μέχρι 64 φορές το χρόνο, εν αντιθέσει με τους άντρες που κλαίνε από 6 έως 17. Ο Ολλανδός ισχυρίζεται πως οι ορμονικές αλλαγές, η πίεση από τον κοινωνικό περίγυρο και τα ερεθίσματα που πηγάζουν μέσα από την τέχνη ή την λογοτεχνία, οδηγούν τις γυναίκες στο να είναι πιο ευσυγκίνητες από τους άντρες. «Γενικά, οι άντρες και οι γυναίκες τείνουν να δακρύζουν για τα ίδια πράγματα, όπως για παράδειγμα την απώλεια ενός κοντινού τους προσώπου ή για έναν χωρισμό. Αυτό όμως που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι πως οι άντρες συνηθίζουν να συγκινούνται με τις χαρμόσυνες ειδήσεις», αναφέρει ο Ολλανδός καθηγητής, ο οποίος ερευνά τη φύση του κλάματος στους ανθρώπους για τουλάχιστον 25 χρόνια.
Τι συμβαίνει λοιπόν με τους χώρους εργασίας και μας παίρνουν τα ζουμιά; Μήπως τελικά οι άντρες δέχονται περισσότερο bullying από τις γυναίκες; Ή μήπως απλά δεν μπορούμε να χειριστούμε τις απαιτητικές καταστάσεις του γραφείου; Ίσως πάλι στο πρόβλημα να βρίσκεται στους ψυχοθεραπευτές.
Θα προβληματιστούμε περισσότερο μόνο αν φτάσουμε στο σημείο να κλαίμε με ταινίες τύπου «Τιτανικός».
