O ελληνοβρετανός πρωταθλητής Adam Christodoulou αποκαλύπτει πόσο super fit πρέπει να διατηρείται πριν και κατά τη διάρκεια ενός αγώνα αντοχής όπως αυτόν της Daytona.
Ο 29χρονος Adam Christodoulou (ελληνοβρετανικής καταγωγής), είναι μια παγκόσμια φίρμα ανάμεσα στους οδηγούς αγώνων. Με τρία πρωταθλήματα στην τσέπη, 77 πλασαρίσματα στις τρεις πρώτες θέσεις του βάθρου και επίσημος οδηγός της ομάδας Mercedes-AMG GT3 τα τελευταία τρία χρόνια, ο Adam, αποκάλυψε σε συνέντευξή του πώς προπονείται στο γυμναστήριο, τι τρώει και τι πίνει ώστε να αντέχει το σώμα του 24 ώρες πάνω στο τιμόνι (με ταχύτητες που “σκοτώνουν”), αλλά και να αναπληρώνει τα λίτρα ιδρώτα που χάνει κατά τη διάρκεια ενός εξοντωτικού αγώνα.
Πόσα είναι αυτά; Ο Adam λέει: «Ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, μια τυπική μέτρηση απώλειας υγρών για κάθε οδηγό δεν πέφτει κάτω από τα δυο με τρία λίτρα».
Στα racing cars δεν συμπεριλαμβάνεται ο κλιματισμός, ωστόσο όλα τα οχήματα είναι εξοπλισμένα με ένα ειδικό κουμπί, το οποίο παρέχει με ένα καλαμάκι αθλητικά ποτά τίγκα στους ηλεκτρολύτες και τα μέταλλα. Αν δεν προσλάβεις ανά διαστήματα μερικές ρουφηξιές, το νευρομυϊκό σύστημα παύει να ανταποκρίνεται ικανοποιητικά, με ό,τι τραγικό μπορεί να προκληθεί εξαιτίας αυτού.
«Οι αγώνες αντοχής με αυτοκίνητο δεν απέχουν και πολύ από έναν μαραθώνιο με τα πόδια», λέει ο Adam, «με τη διαφορά ότι εδώ, αν απωλέσεις την πνευματική σου διαύγεια εξαιτίας της αφυδάτωσης, δεν είσαι σε θέση να ελέγξεις το τιμόνι και το καντράν, ενώ τα πόδια σου αγκυλώνονται στο γκάζι ή το φρένο εξαιτίας των κραμπών, την ώρα που πρέπει να επιχειρήσεις φουρκέτες με μέση ταχύτητα τα 180».
Η διατροφή...
«Τις μέρες πριν από κάθε αγώνα φροντίζω να τρέφομαι με πολλά λαχανικά, φρούτα -ιδίως μπανάνες, για αποφυγή κραμπών- και χυμούς, μετρημένες μερίδες πρωτεΐνης και υδατανθράκων -επειδή “βαραίνουν” τον οργανισμό κατά την πέψη».
«Σίγουρα στις δοκιμές έχω μαζί μου κάμποσα ροφήματα πλούσια σε L-Αργινίνη, ένα από τα σημαντικότερα αμινοξέα, που αυξάνει τη ροή του αίματος στις μυϊκές ίνες παρέχοντας διαρκή ενέργεια και αντοχή».
...και η προπόνηση του ραλίστα
«Το κακό με τους πολύωρους αγώνες αυτοκινήτων είναι ότι καταπονείται σε μεγάλο βαθμό το σύνολο του μυϊκού συστήματος, αλλά πρωτίστως η σπονδυλική στήλη και ο αυχένας», λέει ο Adam. «Ωστόσο, ο χειρότερος εχθρός του σώματός μου είναι ο ίδιος που με προστατεύει από ένα πιθανό ατύχημα -ο βαρύς εξοπλισμός. Μιλώ για το κράνος, την πολλαπλά επενδεδυμένη αντιπυρική φόρμα, τις ειδικές κάλτσες που προφυλάσσουν από κράμπες ή τις πολλαπλές ζώνες ασφαλείας που σε κρατούν ασφυκτικά “κλειδωμένο”».
Ο Adam, λίγα χρόνια πριν, προπονούμενος στην κωπηλατική
Η προπόνηση στο μηχάνημα κωπηλασίας είναι η πιο δημοφιλής μορφή καρδιοαναπνευστικής άσκησης ανάμεσα στους ραλίστες «...επειδή ενεργοποιεί το σύνολο των μεγάλων μυϊκών ομάδων, τόσο στο πάνω όσο και στο κάτω μέρος του σώματος -και του αυχένα συμπεριλαμβανομένου», λέει ο Adam. Όσο για την προπόνηση ενδυνάμωσης, επιλέγει μια κλασική ρουτίνα:
> Ημικαθίσματα: 3 x 12-15
> Άρσεις θανάτου: 3 x 12-15
> Πιέσεις πάγκου: 3 x 12-15
> Κωπηλατική με αλτήρες: 3 x 12-15 για κάθε χέρι
> Έλξεις στο μονόζυγο: 3 x 12-15
> Πιέσεις ώμου: 3 x 12-15
«Συνήθως, προσθέτω και μια σειρά από κατακλινή push ups με ελβετική μπάλα», λέει ο Adam. «Η αστάθεια που δημιουργεί στα πόδια την ώρα που πιέζεται το υπόλοιπο σώμα σε κάμψη, διασφαλίζει τη μέγιστη ικανότητά μου να ελέγχω τα πεντάλ κάτω από οποιαδήποτε δύσκολη συνθήκη του αγώνα».
Η προπόνηση στο μηχάνημα κωπηλασίας είναι η πιο δημοφιλής μορφή καρδιοαναπνευστικής άσκησης ανάμεσα στους ραλίστες «...επειδή ενεργοποιεί το σύνολο των μεγάλων μυϊκών ομάδων, τόσο στο πάνω όσο και στο κάτω μέρος του σώματος -και του αυχένα συμπεριλαμβανομένου», λέει ο Adam. Όσο για την προπόνηση ενδυνάμωσης, επιλέγει μια κλασική ρουτίνα:
> Ημικαθίσματα: 3 x 12-15
> Άρσεις θανάτου: 3 x 12-15
> Πιέσεις πάγκου: 3 x 12-15
> Κωπηλατική με αλτήρες: 3 x 12-15 για κάθε χέρι
> Έλξεις στο μονόζυγο: 3 x 12-15
> Πιέσεις ώμου: 3 x 12-15
«Συνήθως, προσθέτω και μια σειρά από κατακλινή push ups με ελβετική μπάλα», λέει ο Adam. «Η αστάθεια που δημιουργεί στα πόδια την ώρα που πιέζεται το υπόλοιπο σώμα σε κάμψη, διασφαλίζει τη μέγιστη ικανότητά μου να ελέγχω τα πεντάλ κάτω από οποιαδήποτε δύσκολη συνθήκη του αγώνα».