Το Bijou, το κοκτέιλ-κόσμημα, θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Δες πώς θα το φτιάξεις.
Στην επανάσταση των κοκτέιλ τα τελευταία χρόνια πολλά κλασικά μείγματα ξεθάφτηκαν, ανακαινίστηκαν και προσαρμόστηκαν στους σύγχρονους ουρανίσκους. Κάποια από αυτά έχουν γίνει ήδη εξίσου κοινότοπα με το τζιν με τόνικ.
Το Bijou δεν είναι ένα από αυτά. Και είναι κρίμα γιατί το κοκτέιλ αυτό σε ταξιδεύει γευστικά: χαρίζει με την πρώτη μια λαμπρή γλυκύτητα, που γρήγορα εγκαταλείπει τη θέση της σε μια βελούδινη και απίστευτα περίπλοκη βοτανική γεύση, ενώ η επίγευση έρχεται με πικρές νότες.
Η συνταγή του 19ου αιώνα προέβλεπε ίσες ποσότητες γλυκού vermouth (η αρχική γλυκύτητα), Chartreuse (η βοτανική γεύση) και gin (οι πικρές νότες). Το κοκτέιλ ολοκληρώνουν μερικές σταγόνες μπίτερ πορτοκαλιού και φλούδα λεμονιού. Η Chartreuse είναι ένα πράσινο ποτό με υψηλούς οινοπνευματικούς βαθμούς, που παρασκευάζουν επί αιώνες από 130 διαφορετικά βότανα, φυτά και λουλούδια οι Γάλλοι μοναχοί της ομώνυμης μονής.
Το Bijou άλλαξε συνολικά κατεύθυνση στα κοκτέιλ, μιας και δημιουργήθηκε «...στις αρχές της δεκαετίας του 1880, όταν οι Αμερικανοί μπαρτέντερ, επιδιώκοντας να ανταποκριθούν σε μια πιο εκλεπτυσμένη και κοσμοπολίτικη πελατεία, στράφηκαν προς το vermouth και άλλα ευρωπαϊκά απεριτίφ, ντιζεστίφ και λικέρ ώστε να διευρύνουν το φάσμα των χρωμάτων στις παλέτες τους», όπως αναφέρει ο εμβληματικός συντάκτης της στήλης «Drinking» του αμερικανικού Esquire.
Το Bijou, παρ’ ότι υπήρξε ιδιαίτερα προσφιλές για χρόνια, εξαφανίστηκε σιγά σιγά, ίσως επειδή δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στις καινούριες γευστικές ανάγκες. Ακολούθησε ίσως και τη μοίρα του βερμούτ, που, ενώ οι σημερινοί 60άρηδες+ το γνώριζαν ως το μοναδικό ποτό των πάρτι, οι ψαγμένοι 40άρηδες και μικρότεροι άρχισαν να το γνωρίζουν τα τελευταία χρόνια, όταν ξεκίνησαν παγκόσμια (και στη χώρα μας) να ανοίγουν βερμουτερίες.
Βέβαια, το ίδιο συνέβη και με τα βοτανικά ποτά, που έχουν επιστρέψει εδώ και λίγα χρόνια – το Aperol Spritz αγκάλιασε το Negroni και το Americano και υποκλίθηκαν στην κεντρική σκηνή των ποτών, όπου είχε κάνει λίγο πριν την εμφάνισή του το Jägermeister. Η Chartreuse ως προϊόν καλόγερων δε γνώρισε διαφημιστική υποστήριξη...
Στη δεκαετία του ’80, αναβαθμίζοντας τον κατάλογο του Rainbow Room στη Νέα Υόρκη, ο θρυλικός μπαρτέντερ Dale Degroff κόλλησε στη συνταγή του Bijou όπως τη διάβασε στο Harry Johnson’s Bartenders’ Manual, που εκδόθηκε το 1900. Κάτι του «κουδούνισε» όμως, το βρήκε «πολύ γλυκό και λίγο πιο δυνατό απ’ όσο πρέπει».
Προσπάθησε να συνθέσει μια πιο ξηρή (λιγότερο γλυκιά δηλαδή) εκδοχή του, όπου οι δυνατές γεύσεις και τα αρώματα της Chartreuse και του vermouth δε θα κάλυπταν την πολυπλοκότητα της γεύσης και των αρωμάτων του gin. Δοκίμασε, λοιπόν, να τριπλασιάσει την ποσότητα του τζιν σε σχέση με τα άλλα δύο βασικά υλικά και το αποτέλεσμα τον ικανοποίησε τόσο, ώστε να συμπεριλάβει τη συνταγή στη βίβλο του The Essential Cocktail: The Art of Mixing Perfect Drinks (2008).
Αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις τη δική του, σύγχρονη εκδοχή.
Υλικά
> 4,5 cl gin (κατά προτίμηση Plymouth)
> 1,5 cl γλυκό vermouth
> 1,5 cl Chartreuse
> 1 σταγόνα bitter πορτοκαλιού
> Φλούδα λεμονιού
> Κεράσι ή ελιά για γαρνιτούρα
Εκτέλεση
Σε ποτήρι ανάμειξης ρίχνουμε όλα τα υλικά, εκτός από τη φλούδα λεμονιού και τη γαρνιτούρα. Απογεμίζουμε με πάγο και αναδεύουμε μέχρι να κρυώσει. Σερβίρουμε σουρώνοντας σε ποτήρι του κοκτέιλ. Τσακίζουμε τη φλούδα του λεμονιού ώστε να βγάλει τα αιθέρια έλαιά της. Στολίζουμε με το κεράσι ή την ελιά περασμένη σε οδοντογλυφίδα.
