Ίσως την πάρει το μάτι σου φευγαλέα σε μια στάση λεωφορείου να διαβάζει τα αποφθέγματα του Πλάτωνα. Ίσως πάλι τις ελεύθερες ώρες της να συνηθίζει να ξεφυλλίζει το τελευταίο τεύχος ενός περιοδικού μόδας. Μπορεί να είναι λευκή, μαύρη ή κίτρινη, εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Δεν έχει καμιά απολύτως σημασία.


Όποια κι αν είναι, αρκεί να την παρατηρήσεις λίγο πιο προσεκτικά και θα δεις πως το βλέμμα της είναι παρόμοιο με εκείνο ενός μικρού παιδιού. Εκπέμπει μια τεράστια λαχτάρα να αγαπηθεί βαθιά κι απόλυτα. Γιατί, αν και τις περισσότερες φορές καταφέρνει να κρύβεται επιδέξια πίσω απ΄το δυναμισμό κι την ανεξαρτησία της, γεννιέται και πεθαίνει συναισθηματική κι ρομαντική.

Δε ζητάει τίποτα παραπάνω εκτός απ΄την προσοχή κι το ενδιαφέρον σου. Για εκείνη, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα απλά απ΄όσο φαντάζεσαι. Δεν έχει ανάγκη από λούσα και ντόλτσε βίτα ούτε συγκινείται απ΄ το κοινωνικό σου στάτους, το χλιδάτο ντύσιμο κι το καλογυμνασμένο κορμί σου. Να τις βράσει τις φέτες κι όλου αυτού του τύπου τις δηθενιές.




Να νιώσει η μία κι η μοναδική θέλει. Να την υποδέχεσαι μ? ένα χαμόγελο κι ένα φιλί κάθε φορά που επιστρέφει απ΄τη δουλειά της. Τις καθημερινές να συζητάτε τρώγοντας μαζί και τα Σαββατοκύριακα να την παίρνεις απ΄το χέρι και να την πηγαίνεις βόλτα στην παραλία. Τα βράδια να χάνεστε στις αγκαλιές κι η πρώτη λέξη που θα ακούει όταν ξυπνάει να είναι η καλημέρα σου. Να ξεκλέβεις πέντε λεπτά απ? οτιδήποτε σημαντικό κι αν κάνεις για να τη συναντήσεις, να την ακούσεις ή έστω για να της πεις ένα «Σε σκέφτομαι».

Να την κάνεις να γελάει με την ψυχή της και να δακρύζει από χαρά. Να μην αφήσεις να περάσει ούτε σαν σκέψη απ? το μυαλό της ότι ίσως κι να μην είναι αρκετή για σένα και να την κάνεις να νιώθει πως οπουδήποτε κι αν είσαι, η βελόνα της πυξίδας σου δείχνει προς το μέρος της.

Ακόμη κι όταν βρίσκεται στα καλύτερά της να της υπενθυμίζεις πόσο όμορφη είναι. Να την υπερασπίζεσαι μέχρι τελικής πτώσης. Να την υπολογίζεις και να μην υποτιμάς την νοημοσύνη και τις ικανότητές της. Κι ύστερα, να τη θαυμάζεις όχι μόνο για τα ταλέντα της, αλλά ακόμη κι για εκείνες τις μικρές στραβές κι ανάποδες λεπτομέρειες της προσωπικότητάς της που την κάνουν τόσο ξεχωριστή.

Να είσαι δίπλα της όταν σε χρειάζεται. Να πιστεύεις σ΄εκείνη και να της δίνεις ώθηση να μη φοβάται και να τολμάει να παίρνει ρίσκα. Κι αν τύχει κι απογοητεύεται κι ο ουρανός της γίνεται κατράμι, να του προσθέσεις αστέρια.

Να μην τη θεωρείς δεδομένη. Να σέβεσαι τις επιλογές της, ασχέτως αν συμφωνείς μ΄αυτές ή όχι και να μην προσπαθείς να της επιβάλλεσαι. Δεν είναι κτήμα σου. Να της μιλάς όμορφα και να της συμπεριφέρεσαι ευγενικά. Να είσαι ειλικρινής και τίμιος απέναντί της. Κι όταν γίνεται μητέρα, να σέβεσαι το ρόλο της και να αναγνωρίζεις τους κόπους και τις θυσίες της.

Το ?χεις; Γιατί διαφορετικά, φίλε μου, ακόμη και να την κατακτήσεις, αργά η γρήγορα θα τη χάσεις. Ξέρεις, όσο απίστευτο κι αν μπορεί να σου φαίνεται, κι όσο αδύναμη κι αν φαντάζει στα μάτια σου, εκείνη τα καταφέρνει εξίσου καλά και χωρίς εσένα.

Συντάκτης: Ειρήνη Τρίγκα
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη


http://www.pillowfights.gr/logo-timis/i-gynaika-de-zitaei-polla-mono-na-tin-agapas/
 
Top