Όταν ο Πάπας έπλενε τα πόδια προσφύγων διαφορετικών θρησκειών, οι έμποροι της εθνικιστικής θρησκείας στην Ελλάδα πωλούσαν μίσος, φόβο και έχθρα εναντίον του απελπισμένου μετανάστη, πασπαλισμένα με αίμα, σπέρμα και «lifestyle-ιστική» πλέμπα! Αν δεν ήρθε τώρα η ώρα η Ελληνική Ορθοδοξία να ξεκόψει μια και έξω από τη μισανθρωπική βρώμα που πλημυρίζει το υπόγειό της, πότε θα έρθει; Αν σήμερα δεν μετατρέψει σε Αγιασμό το νερό που έπλυνε ο Πάπας τα πόδια μεταναστών κατά την τελετή του Νιπτήρος της Μεγάλης Πέμπτης των Ρωμαιοκαθολικών, πώς νομίζει πως θα έχει αύριο το κύρος μιας θρησκευτικής ιεραρχίας / ηγεσίας καί εκκλησίας υψηλού ανθρωπισμού;
Κάντε Αγιασμό με το νερό που χρησιμοποιείται για να πλυθούν από όμορφες ψυχές ανθρώπων τα πόδια μεταναστών στην Ελλάδα, αντί να αγιάζετε τα όπλα που σκοτώνουν και προκαλούν πρόσφυγες, ή τους ψυχασθενείς εθνικοσοσιαλιστές, οι οποίοι αυτοπαρουσιάζονται ως εθνοφυλετιστές και άρα αποτελούν μορφή αιρετικών στους κόλπους της Ορθοδοξίας! Αυτοί οι εθνοφυλετιστές που χρησιμοποιούν ως όχημα την πίστη και την εκκλησία ορθοδόξων χριστιανών, αναμειγνύουν εντέχνως θρησκευτικές και εθνικιστικές παραστάσεις για να παράγουν μια φυλετική κατηγορία αποκλεισμού. Χρησιμοποιούν, δηλαδή, την Ορθοδοξία για να κατασκευάσουν μέσα στο σώμα της μια χυδαία φυλετική πολιτική: έναν ελεεινό ρατσισμό που αποτελεί τελικώς την άρνηση ολόκληρου του γνωστικού μοντέλου που συνθέτει το ορθόδοξο ολοκλήρωμα.
Γονατίστε κι εσείς, Ορθόδοξοι ιεράρχες και παπάδες και πλύνετε τα πόδια όλων ανεξαιρέτως των μεταναστών που φτάνουν στην Πατρίδα μας από τα θέατρα του πολέμου για να σωθούν και πάψτε να υποστηρίζετε ρατσιστές και αυθεντικούς νεοφασίστες, οι οποίοι χρησιμοποιούν την θρησκεία με έναν αιρετικό τρόπο για να κάνουν μισανθωπική πολιτική! Όσοι έλληνες είμαστε φορείς του πολιτισμού της Ορθοδοξίας, διδαχθήκαμε πως κάθε άνθρωπος που υφίσταται καταπίεση, αδικία ή διωγμό… πόσο μάλλον ανηλεή βομβαρδισμό, πρέπει να προστατεύεται από την ορθόδοξη συνείδηση και πρακτική. Και με την έννοια αυτή, δεν μπορεί να υπάρχει ορθόδοξη συνείδηση που να μην λειτουργεί υπέρ των μουσουλμάνων σε αυτή την συγκυρία, όπου το προσφυγικό ρεύμα από την Μέση Ανατολή διέρχεται αναγκαστικά από την χώρα μας. Αυτοί οι νεοφασίστες που επικαλούνται την Ορθοδοξία για να κάνουν άμεσα ή έμμεσα ρατσιστική πολιτική, είναι βέβαιον πως δεν εμφορούνται από τα ορθόδοξα ιδεώδη, είναι θρησκειοπολιτικοί αγύρτες τους οποίους αν δεν απομονώσει αμέσως και με σαφήνεια η ηγεσία της «Εκκλησίας της Ελλάδος», σύντομα θα υποστεί ένα θανάσιμο πλήγμα, ενσωματωμένη πλέον σε κρίσιμο βαθμό στον ελληνικό νεοφασισμό!
Ο ευφυής και ευαίσθητος Πάπας Φραγκίσκος, δείχνει τον δρόμο που εσείς, Ορθόδοξοι Ποιμένες, βλακωδώς «χάνετε», παραδιδόμενοι στους φασίστες: «Μπορεί να έχουμε διαφορετικές θρησκείες και κουλτούρες, αλλά είμαστε αδέλφια και θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά», τόνισε ο Πάπας, εννοώντας με έναν πολιτικώς ευφυή τρόπο την μορφή της περίφημης «ενσωμάτωσης» μη-χριστιανών μεταναστών, δείχνοντας παράλληλα με έναν ενάρετο τρόπο τι πρέπει να πράξουν οι πολιτικές ηγεσίες στην Ευρώπη.
Δεν αρκεί να παραδέχονται οι ευρωπαίοι πολιτικοί πως «οι τρομοκράτες είναι παιδιά μας, που φοίτησαν στα σχολεία μας, αλλά δυστυχώς κάποιο λάθος έγινε κατά την ενσωμάτωσή τους στις κοινωνίες μας». Πρέπει να καταλάβουν πως ακόμη και την έννοια της «ενσωμάτωσης» θα πρέπει να την αναθεωρήσουν ριζικά και δημοκρατικώς ριζοσπαστικά, εάν πράγματι επιθυμούν να είναι ειλικρινείς. Στο βαθμό που η ενσωμάτωση βασίζεται σε κατηγορίες και τάξεις πραγμάτων άδηλου έστω, ρατσιστικού χαρακτήρα, αποτελεί μία ηγεμονική πολιτική που στηρίζεται στη δημιουργία ταυτοτήτων σε αντίθεση και όχι σε σύνθεση με τον Άλλον. Η Ευρώπη μπορεί να δώσει μία αποστομωτική πολιτική απάντηση στην σύγχρονη ισλαμιστική τρομοκρατία, περνώντας από τον ψευδο-κοσμοπολιτισμό του σεβασμού προς τον Άλλον, τον διαφορετικό, σε ένα εναλλακτικό γνωστικό μοντέλο όπου ο οποιοσδήποτε Άλλος δεν θα αντιμετωπίζεται ως διαφορετικός, αλλά ως οργανικό μέλος μιας πολιτικής κοινότητας, η οποία αντί για συναίνεση, θα προτάσσει την «αγωνιστική δημοκρατία» εντός πλουραλιστικών κοινωνιών.
Τα ιδεώδη της Ορθοδοξίας δεν αντιφάσκουν σε καμία περίπτωση με τα ιδεώδη αυτού του μετα-κοσμοπολιτισμού στον οποίο αναφέρομαι. Όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου θεού με διαφορετικά, ωστόσο, συμφέροντα και επιδιώξεις, τα οποία είναι πρόδηλο ότι δεν μετριάζονται και δεν γεφυρώνονται στο πλαίσιο κάποιας μεταφυσικής ή μεταπολιτικής συναίνεσης επί ενός «τρίτου δρόμου» για την ειρηνική συνύπαρξη. Οι σύγχρονες δημοκρατίες στην Ευρώπη για να περιορίσουν τις περισσότερες γνωστές μορφές τρομοκρατίας και ιδιαίτερα την πλέον αποκρουστική με τα τυφλά χτυπήματα βομβιστών, μάλλον θα πρέπει να προωθήσουν τον αγωνιστικό χαρακτήρα κατά την άρθρωση του πολιτικού και του κοινωνικού. Αντί να αναλώνουμε δυνάμεις σε τεχνικές εξαφάνισης ή αποδυνάμωσης του διαφορετικού, μεταφέροντας μάλιστα τον ανταγωνισμό από το πλαίσιο της κοινωνικότητας σε εκείνο της επιχειρηματικότητας, θα πρέπει να του δώσουμε τη δυνατότητα πολιτικής έκφρασης, εγκαταλείποντας παράλληλα την ιδέα πως οι δημοκρατικές κοινωνίες πρέπει να αποτελούν έκφραση αρμονίας και ανοχής του Άλλου. Αυτό από μόνο του προκαλεί συμπλέγματα και ακραία αμφισβήτηση του δημοκρατικού φαινομένου, που θα μπορούσε να νομιμοποιήσει ακόμα και την τρομοκρατία.
Το μόνο πράγμα, αγαπητέ αναγνώστη, που θα μπορούσε να ακυρώσει πολιτικά αυτού του είδους την ψυχικά διαστροφική εγκληματικότητα είναι μία μετα-κοσμοπολιτισμική αντίληψη του δημοκρατικού φαινομένου, όπου κανένας περιορισμένος κοινωνικός παράγοντας δεν θα μπορούσε να εμφανίσει τον εαυτό του ως εκπρόσωπο της ολότητας και να ισχυριστεί ότι διαθέτει κάποιου είδους θεϊκή ή ιδεολογική εντολή για να κυριαρχήσει επί του λαϊκού θεμελίου της. Μία τέτοια προσέγγιση θα αποτελούσε ίσως την καλύτερη ευχή για «χρόνια πολλά» και για ολόκληρο τον ελληνισμό, σήμερα 25η Μαρτίου.
