Δεν έχει σημασία αν θα ξεκινήσει κανείς από μικρή ηλικία ή αρκετά αργότερα. Το θέμα είναι να γνωρίσει αυτό που λέγεται χορός. Όπου δεν υπάρχουν ηλικίες ούτε ντροπές και ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά.
Ξορκίζει τους φόβους, η ψυχή μαγικά ξεγυμνώνεται, ο χρόνος σταματά, ο πιο ανυπόφορος πόνος ξεχνιέται. Τα λόγια δεν έχουν θέση εδώ, το σώμα έχει τη δική του γλώσσα και κάθε συναίσθημα μεταφράζεται με μια κίνηση. Η χαρά, η λύπη, τα νεύρα, ο θυμός, η αγανάκτηση, όλα περνούν. Χωρίς να έχουν ούτε μια αράδα ανάγκη για να ειπωθούν.
Ο χορός φωτίζει τον θεατή και τον χορευτή παράλληλα. Παραμυθάδες είναι οι χορευτές, μας λένε ιστορίες παλιές με κάθε μυ του σώματός τους. Οι χορευτές, λένε, είναι οι αθλητές του Θεού, θα μπορούσαν να είναι και του έρωτα. Ο έρωτας εξυμνείται μέσω του χορού, σχεδόν κάθε χορός είναι σέξι. Φυσικά δε μιλάμε για παραδοσιακούς χορούς, αλλά για σόλο, είτε ντουέτα.
Εκείνες που έχουν, συνήθως, το χορό στο πρόγραμμά τους είναι οι γυναίκες. Λίγο το μπαλέτο, που σχεδόν όλες μας έτρεχαν μικρές, λίγο το πολύ ροζ και τα τούλια; Θες οι πουέντ κι οι τουτού; Το δεδομένο είναι πως αν κάνει κανείς τον κόπο να κοιτάξει μέσα σε σχολές χορού στην πλειοψηφία θα βρει θηλυκά. Ο χορός υπήρξε παρεξηγημένος για τους άντρες, μέσα στα τόσα χαζά κοινωνικά στερεότυπα, όπως βέβαια και πολλές άλλες μορφές τέχνης. Το θετικό είναι πως σιγά-σιγά η βλακώδης αυτή παρανόηση έπαψε να μας ενδιαφέρει.
Το θέαμα ενός άντρα που γνωρίζει χορό είναι το κάτι άλλο. Αρχικά σου προκαλεί ευχάριστη εντύπωση το ότι έχει τέτοια ενδιαφέροντα, σου δίνει να καταλάβεις πως δεν πηγαίνει με τη μάζα. Ίσως έτρεχε κι εκείνος πίσω από μια μπάλα, έβρισκε όμως και χρόνο να μαθαίνει τις ποζισιόν. Είτε τα βήματα ενός Αργεντίνικου τάνγκο, ενός ζεϊμπέκικου, ακόμη και πυρρίχιου.
Ας μην κρυβόμαστε τώρα, ο άντρας χορευτής είναι γοητευτικός. Είναι σέξι, ένα αρσενικό που ξέρει να ελίσσεται τόσο καλά. Που δεν έχει ταμπού, που έχει ψάξει βαθύτερα μέσα του. Ο χορός είναι συναίσθημα, θέλει ψυχή για να χορέψεις. Τι νόμιζες, απλώς μάθαμε τα βήματα και πάμε;
Έχει αυτοπεποίθηση είτε είναι σόλο είτε συνοδεύει την ντάμα του. Συγγνώμη, δηλαδή, εσύ δεν έχεις ζηλέψει ποτέ κάτι παθιασμένα τάνγκο; Που με δυο βλέμματα ο καβαλιέρος έχει δώσει στην ντάμα να καταλάβει ποιος κάνει παιχνίδι. Δε θα ήθελες, δηλαδή, να ήσουν στη θέση της εκείνη την ώρα; Το Dirty Dancing, μόνο εγώ το έχω δει δέκα φορές; Ό,τι τι; Δε θα ήθελες να σέρνεται στα πατώματα για εσένα ο Patrick Swayze;
Να ψάχνετε για άντρες που ξέρουν χορεύουν, σίγουρα έγινε κατανοητό το πόσο ελκυτσικοί είναι και δεύτερον; Οι υπόλοιποι που γνωρίσαμε και που δε χόρευαν τι μας άφησαν; Λόγια ανείπωτα κι υποσχέσεις ανεκπλήρωτες. Μήπως να ψάχναμε για κάποιον που όσα έχει να πει θα τα νιώθει απ’ την ψυχή του και θα τα κάνει πράξη με το σώμα του;
Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
πηγη
Ξορκίζει τους φόβους, η ψυχή μαγικά ξεγυμνώνεται, ο χρόνος σταματά, ο πιο ανυπόφορος πόνος ξεχνιέται. Τα λόγια δεν έχουν θέση εδώ, το σώμα έχει τη δική του γλώσσα και κάθε συναίσθημα μεταφράζεται με μια κίνηση. Η χαρά, η λύπη, τα νεύρα, ο θυμός, η αγανάκτηση, όλα περνούν. Χωρίς να έχουν ούτε μια αράδα ανάγκη για να ειπωθούν.
Ο χορός φωτίζει τον θεατή και τον χορευτή παράλληλα. Παραμυθάδες είναι οι χορευτές, μας λένε ιστορίες παλιές με κάθε μυ του σώματός τους. Οι χορευτές, λένε, είναι οι αθλητές του Θεού, θα μπορούσαν να είναι και του έρωτα. Ο έρωτας εξυμνείται μέσω του χορού, σχεδόν κάθε χορός είναι σέξι. Φυσικά δε μιλάμε για παραδοσιακούς χορούς, αλλά για σόλο, είτε ντουέτα.
Εκείνες που έχουν, συνήθως, το χορό στο πρόγραμμά τους είναι οι γυναίκες. Λίγο το μπαλέτο, που σχεδόν όλες μας έτρεχαν μικρές, λίγο το πολύ ροζ και τα τούλια; Θες οι πουέντ κι οι τουτού; Το δεδομένο είναι πως αν κάνει κανείς τον κόπο να κοιτάξει μέσα σε σχολές χορού στην πλειοψηφία θα βρει θηλυκά. Ο χορός υπήρξε παρεξηγημένος για τους άντρες, μέσα στα τόσα χαζά κοινωνικά στερεότυπα, όπως βέβαια και πολλές άλλες μορφές τέχνης. Το θετικό είναι πως σιγά-σιγά η βλακώδης αυτή παρανόηση έπαψε να μας ενδιαφέρει.
Το θέαμα ενός άντρα που γνωρίζει χορό είναι το κάτι άλλο. Αρχικά σου προκαλεί ευχάριστη εντύπωση το ότι έχει τέτοια ενδιαφέροντα, σου δίνει να καταλάβεις πως δεν πηγαίνει με τη μάζα. Ίσως έτρεχε κι εκείνος πίσω από μια μπάλα, έβρισκε όμως και χρόνο να μαθαίνει τις ποζισιόν. Είτε τα βήματα ενός Αργεντίνικου τάνγκο, ενός ζεϊμπέκικου, ακόμη και πυρρίχιου.
Ας μην κρυβόμαστε τώρα, ο άντρας χορευτής είναι γοητευτικός. Είναι σέξι, ένα αρσενικό που ξέρει να ελίσσεται τόσο καλά. Που δεν έχει ταμπού, που έχει ψάξει βαθύτερα μέσα του. Ο χορός είναι συναίσθημα, θέλει ψυχή για να χορέψεις. Τι νόμιζες, απλώς μάθαμε τα βήματα και πάμε;
Έχει αυτοπεποίθηση είτε είναι σόλο είτε συνοδεύει την ντάμα του. Συγγνώμη, δηλαδή, εσύ δεν έχεις ζηλέψει ποτέ κάτι παθιασμένα τάνγκο; Που με δυο βλέμματα ο καβαλιέρος έχει δώσει στην ντάμα να καταλάβει ποιος κάνει παιχνίδι. Δε θα ήθελες, δηλαδή, να ήσουν στη θέση της εκείνη την ώρα; Το Dirty Dancing, μόνο εγώ το έχω δει δέκα φορές; Ό,τι τι; Δε θα ήθελες να σέρνεται στα πατώματα για εσένα ο Patrick Swayze;
Να ψάχνετε για άντρες που ξέρουν χορεύουν, σίγουρα έγινε κατανοητό το πόσο ελκυτσικοί είναι και δεύτερον; Οι υπόλοιποι που γνωρίσαμε και που δε χόρευαν τι μας άφησαν; Λόγια ανείπωτα κι υποσχέσεις ανεκπλήρωτες. Μήπως να ψάχναμε για κάποιον που όσα έχει να πει θα τα νιώθει απ’ την ψυχή του και θα τα κάνει πράξη με το σώμα του;
Συντάκτης: Μάρω Καλλιοντζή
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
πηγη
