Χωρίζεις κι έπειτα μπορείς να μάθεις με ποιά βγήκε ο πρώην σου, που πήγαν, τι ήπιαν, τι ώρα γύρισαν, τι έφαγαν το προηγούμενο μεσημέρι, από που κατάγεται η μαμά της κοπέλας κι αν ήταν συμμαθήτρια με τον μπαμπά σου στο νηπιαγωγείο. Γενικώς, έχω να πω όμως ότι δε φταίνε μόνο αυτοί που stalkάρουν, φταίνε εξίσου (ίσως και λίγο περισσότερο) αυτοί που υπερφορτώνουν με πληροφορίες τα προφίλ τους στα διάφορα μέσα. Έστω ότι έχεις μια σοκολάτα σε ένα ντουλάπι, κάποια στιγμή δε θα ανοίξεις για να τη φας; Έτσι, το ίδιο συμβαίνει και με τις πληροφορίες: ξέρεις που είναι, ανοίγεις να τις δεις και τελικά τις τρως όλες μια μια.
Αυτό το out of sight, out of mind δεν υπάρχει πια στην εποχή μας. Μπορεί να μην τον βλέπεις αλλά ξέρεις ακριβώς τι κάνει, πώς πάνε οι σπουδές του, με ποιούς βγαίνει, ποιός κάθεται δίπλα του στα μαθήματα.Περίεργο ε; Όταν πάρεις την απόφαση να κόψεις πια αυτή την κακή συνήθεια, θα νιώσεις μια ανεξήγητη ελευθερία, κάτι ανάμεσα σε λύτρωση και ανεμελιά. Ένα hide του πρώην σου από την αρχική σου ή του τύπου που σου αρέσει είναι μια καλή αρχή για να ξεφύγεις από την εξάρτηση της εποχής μας, το stalking κάθε ατόμου που ξέρεις και δεν ξέρεις.
Ξέρεις πόση ενέργεια χαλάς; Τρέμεις για το τι θα δεις, να τσεκάρεις τα likes, τα σχόλια, τα πάντα. Ξέρεις πόσο χρόνο χάνεις; Χρόνο που θα μπορούσες να αφιερώσεις αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό σου. Από περιέργεια και μόνο κάτσε και υπολόγισε στο περίπου πόσα λεπτά (θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι ώρες) χαλάς για να ξεκάρεις το προφίλ του πρώην, της νυν του πρώην και του τύπου που ξεκίνησες πρόσφατα να βγαίνεις. Αν σκεφτείς ότι πάει αλυσιδωτά και το ένα προφίλ σε οδηγεί μοιραία σε άλλο και το άλλο σε άλλο και το επόμενο σ' ένα ακόμη, σχεδόν ξεχνάς από που ξεκίνησες.
Ξέρεις ότι μπορείς να καρφωθείς; Ας πούμε, το LinkedIn σε ειδοποιεί όταν κάποιος κοιτάει το προφίλ σου. Πώς θα σου φαινόταν εσένα αν ο τύπος που έχετε κανονίσει καφέ το απόγευμα, σε ψαχούλευε λίγο νωρίτερα στο LinkedIn; Λίγο creepy ε; Άσε που μπορεί να σου ξεφύγει καμιά πληροφορία πριν τη μοιραστεί ο άλλος μαζί σου. Εδώ, παραθέτω την καλύτερη φωτογραφία όλων των εποχών που περιγράφει τέλεια αυτό που προσπαθώ να σου πω:
(ευχαριστώ τη Στέλλα γι' αυτό)
Βέβαια, κοιτώντας το προφίλ του άλλου ενδέχεται να γλιτώσεις από μερικά (όχι και τόσο καλά) παιδιά που δε χρειάζεται να μπλέξεις, αλλά και πάλι, θέλει μέτρο και όρια. Μπορεί να καταλήξεις το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση, αν δεν τον (πολυ)stalkάρεις, αλλά αντί να περιμένεις την πληροφορία έτοιμη στο πιάτο, άκου το ένστικτο σου και βάλε το μυαλό σου να δουλέψει (χωρίς να ψάχνεις για στοιχεία).
Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις; Να βλέπεις κάθε άτομο που βγαίνεις σα μια νέα αρχή, σαν ένα άγραφο χαρτί. Μην ψαχουλεύεις για πράγματα που θες - δε θες θα μάθεις στην πορεία της σχέσης. Γιατί να βιάζεσαι;
Κάθεσαι και βλέπεις χιλιάδες φωτογραφίες του πριν βγείτε (ξέρεις ότι δε θα είναι τόσο ωραίος όσο στις φωτογραφίες, έτσι;), κρατιέσαι να μην πετάξεις καμιά πληροφορία (πως λένε το σκυλί της πρώην του ας πούμε) και χαλάς μια για πάντα αυτή τη μαγεία της κανονικής γνωριμίας.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι κοινωνικά αποδεκτό αυτό το stalking πια, ας προσποιηθούμε ότι δεν είναι, ότι ποτέ δεν ήταν.
Αυτό το out of sight, out of mind δεν υπάρχει πια στην εποχή μας. Μπορεί να μην τον βλέπεις αλλά ξέρεις ακριβώς τι κάνει, πώς πάνε οι σπουδές του, με ποιούς βγαίνει, ποιός κάθεται δίπλα του στα μαθήματα.Περίεργο ε; Όταν πάρεις την απόφαση να κόψεις πια αυτή την κακή συνήθεια, θα νιώσεις μια ανεξήγητη ελευθερία, κάτι ανάμεσα σε λύτρωση και ανεμελιά. Ένα hide του πρώην σου από την αρχική σου ή του τύπου που σου αρέσει είναι μια καλή αρχή για να ξεφύγεις από την εξάρτηση της εποχής μας, το stalking κάθε ατόμου που ξέρεις και δεν ξέρεις.
Ξέρεις πόση ενέργεια χαλάς; Τρέμεις για το τι θα δεις, να τσεκάρεις τα likes, τα σχόλια, τα πάντα. Ξέρεις πόσο χρόνο χάνεις; Χρόνο που θα μπορούσες να αφιερώσεις αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό σου. Από περιέργεια και μόνο κάτσε και υπολόγισε στο περίπου πόσα λεπτά (θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι ώρες) χαλάς για να ξεκάρεις το προφίλ του πρώην, της νυν του πρώην και του τύπου που ξεκίνησες πρόσφατα να βγαίνεις. Αν σκεφτείς ότι πάει αλυσιδωτά και το ένα προφίλ σε οδηγεί μοιραία σε άλλο και το άλλο σε άλλο και το επόμενο σ' ένα ακόμη, σχεδόν ξεχνάς από που ξεκίνησες.
Ξέρεις ότι μπορείς να καρφωθείς; Ας πούμε, το LinkedIn σε ειδοποιεί όταν κάποιος κοιτάει το προφίλ σου. Πώς θα σου φαινόταν εσένα αν ο τύπος που έχετε κανονίσει καφέ το απόγευμα, σε ψαχούλευε λίγο νωρίτερα στο LinkedIn; Λίγο creepy ε; Άσε που μπορεί να σου ξεφύγει καμιά πληροφορία πριν τη μοιραστεί ο άλλος μαζί σου. Εδώ, παραθέτω την καλύτερη φωτογραφία όλων των εποχών που περιγράφει τέλεια αυτό που προσπαθώ να σου πω:
(ευχαριστώ τη Στέλλα γι' αυτό)
Βέβαια, κοιτώντας το προφίλ του άλλου ενδέχεται να γλιτώσεις από μερικά (όχι και τόσο καλά) παιδιά που δε χρειάζεται να μπλέξεις, αλλά και πάλι, θέλει μέτρο και όρια. Μπορεί να καταλήξεις το τρίτο πρόσωπο σε μια σχέση, αν δεν τον (πολυ)stalkάρεις, αλλά αντί να περιμένεις την πληροφορία έτοιμη στο πιάτο, άκου το ένστικτο σου και βάλε το μυαλό σου να δουλέψει (χωρίς να ψάχνεις για στοιχεία).
Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις; Να βλέπεις κάθε άτομο που βγαίνεις σα μια νέα αρχή, σαν ένα άγραφο χαρτί. Μην ψαχουλεύεις για πράγματα που θες - δε θες θα μάθεις στην πορεία της σχέσης. Γιατί να βιάζεσαι;
Κάθεσαι και βλέπεις χιλιάδες φωτογραφίες του πριν βγείτε (ξέρεις ότι δε θα είναι τόσο ωραίος όσο στις φωτογραφίες, έτσι;), κρατιέσαι να μην πετάξεις καμιά πληροφορία (πως λένε το σκυλί της πρώην του ας πούμε) και χαλάς μια για πάντα αυτή τη μαγεία της κανονικής γνωριμίας.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι κοινωνικά αποδεκτό αυτό το stalking πια, ας προσποιηθούμε ότι δεν είναι, ότι ποτέ δεν ήταν.
