—Μάστιγα στη στεριά και στη θάλασσα
Οι επιστήμονες εμπνεύστηκαν για την έρευνα όταν -στο πλαίσιο μιας άσχετης έρευνας πεδίου σε ένα νησάκι έξω από τον Καναδά- παρατήρησαν ότι οι αλιείς της περιοχής σκότωναν πολύ περισσότερα ψάρια από τους άλλους θηρευτές στη φύση.
Αφού συγκέντρωσαν δεδομένα 300 παλαιότερων ερευνών διενήργησαν μια “μετα-ανάλυση” που έδειξε ότι ο άνθρωπος αλιέας κυνηγά ενήλικα ψάρια με ρυθμό μέχρι και 14 φορές υψηλότερο σε σύγκριση με τους υπόλοιπους θηρευτές των ωκεανών.
Σε απόλυτους αριθμούς, η ετήσια “ψαριά” της βιομηχανικής αλιείας φτάνει στο αστρονομικό επίπεδο των 100 εκατομμυρίων τόνων ρημάζοντας τη θαλάσσια ζωή σε επίπεδα οριστικής εξαφάνισης.
Αλλά και στην ξηρά ο άνθρωπος σκοτώνει άγρια φυτοφάγα ζώα περίπου με τον ίδιο ρυθμό που υπολογίζεται για άλλους θηρευτές όπως ο λύκος και η αρκούδα. Όμως κυνηγά άγρια σαρκοφάγα ζώα -για ψυχαγωγία ή για να αποσπάσει τα κέρατα- με ρυθμό εννέα φορές υψηλότερο από ό,τι αρπακτικά κυνηγούν άλλα αρπακτικά.
Το χειρότερο είναι ότι ο άνθρωπος δεν κυνηγά ενήλικα άτομα, αλλά νεαρά που βρίσκονται σε αναπαραγωγική φάση με συνέπεια πολλά είδη να κινδυνεύουν σοβαρά.
Η παρουσία του ανθρώπου ευθύνεται ακόμα και για εξελικτικές μεταβολές αφού πιο μεγαλόσωμα ζώα σταδιακά “συρρικνώνονται” ώστε να γίνονται δυσκολότερα αντιληπτά.
Συνολικά, ο άνθρωπος έχει αυξήσει 1.000 φορές τις εξαφανίσεις ειδών, έδειξε η μελέτη που περιλαμβάνει 2.125 είδη χερσαίων και θαλάσσιων θηρευτών.
«Η φοβερή αποτελεσματικότητα της τεχνολογίας εξόντωσης, τα παγκόσμια οικονομικά συστήματα και η διαχείριση των φυσικών πόρων, η οποία δίνει προτεραιότητα σε βραχυπρόθεσμα οφέλη για την ανθρωπότητα, έχουν οδηγήσει στον ανθρώπινο υπερθηρευτή» σχολιάζει ο Κρις Ντάριμοντ του Πανεπιστημίου της Βικτώρια στον Καναδά, επικεφαλής της νέας δημοσίευσης.
econews
