Ήταν το φθινόπωρο του 1963, όταν ο Omer Demir στην πόλη Ντερινκούγιου (Μαλακοπή) της Τουρκίας γκρέμισε ένα τοίχο στον υπόγειο του σπιτιού του. Ξαφνιασμένος ανακάλυψε πως υπάρχει συνέχεια πίσω από το τοίχο αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τον προϊδεάσει για το μέγεθος της αποκάλυψης που τον περίμενε.
Ακολουθώντας το απόκρημνο υπόγειο μονοπάτι που ξεδιπλωνόταν μπροστά ανακάλυψε μία ολόκληρη υπόγεια πόλη άγνωστου χρονολογικής προέλευσης που εκτείνεται 60 μέτρα κάτω από τη Γη και ικανή να φιλοξενήσει 20.000 ανθρώπους. Αναμφίβολα έχουμε να κάνουμε με ένα δημιούργημα που δε συνάδει σε καμία περίπτωση με τις τεχνολογικές δυνατότητες παρελθοντικών εποχών. Δεν πρόκειται για έναν υπόγειο καταυλισμό, αλλά για επτά ορόφους και διαδρόμους χιλιομέτρων, ενώ οι αεραγωγοί της έχουν 120 μέτρα βάθος.
Η φτιασιδωμένη πρόσοψη που με τόσο κόπο έχει διατηρήσει η επίσημη αρχαιολογία φαίνεται πως καταστρέφεται ολοκληρωτικά. Σα να μην έφτανε ο πονοκέφαλος της ανακάλυψης πολύπλοκων και πολυεπίπεδων υπόγειων πολιτειών στη Καππαδοκία, τα έγκατα του τούρκικου εδάφους φαίνεται πως έκρυβαν ακόμα μια τελείως απροσδόκητη έκπληξη για τους αρχαιολόγους. Ένας γρίφος άλυτος και ανατρεπτικός ήρθε στην επιφάνεια από τον Αμερικάνο αρχαιολόγο Klaus Schmidt.
Στα βάθη της Τουρκίας, στα σύνορα με τη Συρία, κρυβόταν το Göbekli Tepe μία πόλη από το 10.000 π.Χ. με σύνθετη αρχιτεκτονική δομή, στήλες με ανάγλυφες αναπαραστάσεις ζώων αλλά το κυρίως απροσδόκητο γεγονός είναι η ύπαρξη ναών και βωμών. Αυτό είναι ένα στοιχείο που ανατρέπει τα πάντα. Υποδεικνύει πως οι άνθρωποι της νεολιθικής περιόδου δεν ήταν απλοί τροφοσυλλέκτες αλλά ήταν σε θέση να κατέχουν περίτεχνες αρχιτεκτονικές γνώσεις καθώς και πνευματική παράδοση, συνδυασμός που τους οδήγησε στη κατασκευή σύνθετων θρησκευτικών μνημείων 8000 χρόνια πρωτύτερα από τους αρχαίους Αιγύπτιους. Οι ανασκαφές βέβαια δεν έχουν τελειώσει και τα ευρήματα που έρχονται στο φως από τα κατώτερα στρώματα της πόλης δείχνουν όλο και πιο παλιά, χρονολογίες που φθάνουν ακόμα και το 14. 000 π.Χ.
Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Η τεχνογνωσία του ανθρώπου δεν θα έπρεπε να κινείται με γραμμική εξέλιξη; Ένα παλαιότερο χρονολογικά κατασκεύασμα δεν οφείλει να έχει ατέλειες οι οποίες θα στο πέρασμα του χρόνου θα βελτιώνονται και θα τελειοποιούνται. Ανά το κόσμο υπάρχουν διάσπαρτα κυκλώπεια μεγαλιθικά μνημεία τα οποία αποτελούν σιωπηλούς μάρτυρες μιας αρχέγονης τεχνογνωσίας η οποία εξανεμίστηκε στο πέρασμα του χρόνου. Όμως ας μην παρεκκλίνουμε άλλο από το κεντρικό θέμα κι ας επιστρέψουμε πίσω στις υπόγειες πολιτείες.
Ας μεταφερθούμε αρχικά στο μικροσκοπική Μάλτα, στην οποία μέχρι τις αρχές του περασμένου αιώνα λέγονταν πως μπορούσε κανείς να διασχίσει υπόγεια, από τη μία άκρη στην άλλη. Το Hal Saflieni η κοινώς υπόγειο είναι ένα από τα αρχαιότερα μνημεία της Ευρώπης. Βρέθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, σε βάθος είκοσι περίπου μέτρων κάτω από την επιφάνεια και πρόκειται για ένα σύμπλεγμα τριών επιπέδων με δεκάδες υπόγειες αίθουσες που μεταξύ τους συνδέονται με αμέτρητους στενούς διαδρόμους. Χρονολογείται μεταξύ της 4ης και της 3ης χιλιετίας π.χ. και όπως και για τα γειτονικά μεγαλιθικά μνημεία πιστευόταν πως είναι έργο γιγάντων. Σήμερα οι αρχαιολόγοι μιλούν για έναν άγνωστο μεγάλο πολιτισμό, που κυριολεκτικά εξαφανίστηκε στα μέσα της τρίτης χιλιετίας.
Οι ίδιοι δεν έχουν καταφέρει ακόμα να αποσαφηνίσουν τον ακριβή ρόλο αυτού του υπόγειου οικοδομήματος, αν και σίγουρα κάποιοι χώροι του λειτουργούσαν ως τάφοι, αφού βρέθηκαν 7000 σκελετοί, κι άλλοι ως ναοί. Στο μεγαλύτερο μάλιστα δωμάτιο που βαφτίστηκε και ιερό των ιερών υπάρχει ένα ονειρομαντείο. Το ανώτερο επίπεδο σε αντίθεση με τα χαμηλότερα δεν είναι ολοκληρωμένο γεγονός που οδηγεί στην εκπληκτική συνειδητοποίηση ότι το υπόγειο μεγαλιθικό κτίσμα χτίστηκε από μέσα προς τα έξω
Ας το επαναλάβουμε άλλη μια φορά για όσους δεν το κατάλαβαν. Ένας άγνωστος πολιτισμός κάπου στο 4000 με 3000 π.Χ. είχε τη τεχνολογική δυνατότητα να δημιουργεί πόλεις σκάβοντας από τα έγκατα τη γης προς την επιφάνεια της ενώ οι τεχνολογικά εξελιγμένοι άνθρωποι ας πούμε μέχρι και πριν 100 χρόνια έχτιζαν τα λίγων μέτρων πηγάδια τους από πάνω προς τα κάτω. Ωραία λοιπόν ας προχωρήσουμε παρακάτω.
Επόμενη στάση η μυστηριώδης Καππαδοκία, μια πανέμορφη περιοχή στη γειτονική Τουρκία η οποία αξίζει με κάθε μεγαλοπρέπεια τον όρο μυστηριώδη. Η περιοχή αυτή κατοικείται από πολύ παλιά από τα Ελληνικά φύλα και τους Φρυγείς. Βρίσκεται στη καρδιά της Μικράς Ασίας και το σχήμα της είναι σχεδόν τριγωνικό. Δεσπόζει στο κέντρο της Ανατολίας και ήταν ένα ιστορικό πέρασμα όλων των λαών που ερχόταν είτε από τα ανατολικά είτε από τα δυτικά. Τα χρόνια πέρασαν όμως και ακόμα συνεχίζει και προσελκύει ανθρώπους είτε από την ανατολή είτε από τη δύση αλλά αυτή τη φορά για ψυχαγωγικούς λόγους καθώς αποτελεί πλέον μία από τις διασημότερες τουριστικές ατραξιόν του πλανήτη!
Αυτό που μαγνητίζει είναι η γεωφυσική της ιδιαιτερότητα με τα χιλιάδες σπήλαια που φιλοξενούν τα βραχώδη όρη της και τις νεραιδοκαμινάδες, τα κωνικά σπίτια των Τζίνι στο Σελίμ που οι Τούρκοι φοβούνται να πλησιάσουν. Εκτός όμως από τα αλλόκοσμα σπήλαια του Γκορέμ και της κοιλάδας Ιχλάρα (Περίστρεμα) η Καππαδοκία είναι και για κάτι άλλο παγκόσμια γνωστή.
Οι 36 υπόγειες πολιτείες
Εάν αναφέρεις σε κάποιον πως υπάρχουν 36 υπόγειες πολιτείες στη γειτονική Τουρκία και ποιος ξέρει πόσες άλλες που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα σίγουρα θα σε περάσουν για ημίτρελο. Όμως το παραπάνω γεγονός είναι πέρα για πέρα αληθινό αφού η Καππαδοκία φιλοξενεί στα έγκατα της 36 πολιτείες.
Τόσες δηλαδή απλώς έχουν βρεθεί μέχρι τώρα οι περισσότερες μάλιστα τα τελευταία τριάντα χρόνια ενώ ο αριθμός θα ήταν πολύ μεγαλύτερος αν οι προσβάσεις σε άλλες πόλεις δεν είχαν κατά καιρούς καλυφτεί από αγρότες που όργωναν τα χωράφια τους. Τριανταέξι υπόγειες πολιτείες, που η επιφάνεια τους συνήθως φτάνει σε εμβαδόν τα τέσσερα τετραγωνικά χιλιόμετρα, αλλά η ανάπτυξη τους γίνεται κάθετα, αφού αποτελούνται από πολυεπίπεδα συμπλέγματα υπόγειων λαβυρίνθων. ¨Όπως είδαμε η πιο γνωστή είναι αυτή της Ντερινκουγιου.
Η δεύτερη πιο ενδιαφέρουσα πόλη βρίσκεται στη περιοχή Ανακού (Kaimakli) 18 χιλιόμετρα νότια της Νεάπολης. Και αυτή αποτελείται από επτά ορόφους, με δέκα χώρους ο καθένας. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι ότι οι δύο παραπάνω υπόγειες πόλεις συνδέονται μεταξύ τους με μία υπόγεια σήραγγα μήκους 9 χιλιομέτρων.
Βόρεια του Αβανός, στο Οζκονακ, βρίσκεται η τρίτη μεγαλύτερη υπόγεια πόλη, η οποία σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών μπορούσε να φιλοξενήσει μέχρι και 40 000 άτομα σε μία υπόγεια έκταση εννέα τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Πότε λοιπόν φτιάχτηκαν αυτές οι πόλεις και από ποιους; Οι περισσότερες πηγές αναφέρουν για κατοίκους τους, τους πρώτοχριστιανούς αλλά η ύπαρξη των πολιτειών είναι ήδη γνωστή στον Ξενοφώντα, από το 5ο αιώνα π.Χ. Οι χριστιανοί σίγουρα άνοιξαν και κατοίκησαν στα ανώτερα επίπεδα, τα κατώτερα όμως θεωρούνται πολύ πιο παλιά και αρκετές φορές μάλιστα είναι και πολύ πιο ψηλοτάβανα σε σχέση με τα ανώτερα, γεγονός που ενισχύει την υποψία πως οι κατασκευαστές τους τα δημιούργησαν από κάτω προς τα πάνω.
Κάποια άλλα σημαντικά ερωτήματα είναι η ύπαρξη και η διαβίωση ενός τόσο μεγάλου πληθυσμού μέσα στις υπόγειες πόλεις. Ποιες ήταν οι καθημερινές δραστηριότητες του και πως ζούσαν όλοι αυτοί από βιοποριστική άποψη. Ένα άλλο επίσης μεγάλο ερώτημα που έχει σχέση με τα ευρήματα στις πόλεις αυτές είναι οι μεγάλες υπόγειες σφαιρικές πέτρες που χρησιμοποιούνται σαν πόρτες στους απέραντους υπόγειους διαδρόμους. Πως βρέθηκαν αυτοί οι ογκόλιθοι στα βάθη της γης; Αυτό είναι ένα ερώτημα που παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητο καθώς φαίνεται αδύνατο να έχουν περάσει από τους στενούς υπόγειους διαδρόμους.
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, κάποιος καθηγητής Δρ Ρον Γιάντζαν δήλωνε ότι γνωρίζει σαράντα τέσσερις σαράντα τέσσερις υπόγειες πολιτείες ανάμεσα στη Βόρεια Αμερική, ενώ στη λατινική μεριά της ηπείρου, απόγονοι ιθαγενών υποστηρίζουν πως ανάμεσα στη Βραζιλία και το Περού κρύβονται δεκατρείς αρχαίες υπόγειες πόλεις. Αυτό δεν αποτελεί κάτι το παράδοξο καθώς είναι κοινό στοιχείο όλων των προκολομβιανών φυλών της Αμερικής να υποστηρίζουν πως η καταγωγή τους προέρχεται από τα έγκατα της Γης.
Στη περιοχή των αινιγματικών Ινδιάνων Χόπι, στο Γραντ Κανυον, υπάρχει πλούσιο σύμπλεγμα σπηλαίων το οποίο έως και σήμερα παραμένει ανεξερεύνητο. Οι ίδιοι οι Χόπι υποστηρίζουν πως οι πρόγονοι τους ζούσαν για αρκετούς αιώνες στο εσωτερικό της γης προκειμένου να σωθούν από τη φυσική καταστροφή που συνέβαινε στην επιφάνεια. Να σημειωθεί βεβαίως πως τα σπήλαια του φαραγγιού αποτελούν για τη φυλή ιερούς χώρους.
Μάλιστα το 1909 υποστηρίζεται πως πραγματοποιήθηκε στο Γκραντ Κάνυον μία από τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές συγκαλύψεις της ιστορίας. Όταν ο Τζ. Ε. Κινκεηντ έπλεε κατά μήκος του ποταμού Κολοράντο, δίπλα στο φαράγγι πρόσεξε το στόμιο μιας σπηλιάς. Αφού προχώρησε αρκετά μέτρα από την είσοδο συνάντησε μία αίθουσα-σταυροδρόμι, μήκους εκατοντάδων μέτρων. Στη μέση βρισκόταν το είδωλο ενός Θεού καθισμένου σταυροπόδι κρατώντας ένα λωτό ή ένα νούφαρο στο χέρι. To πρόσωπο είχε ανατολίτικα χαρακτηριστικά και παρέπεμπε σαφώς στη λατρεία των αρχαίων λαών του Θιβέτ. Την έρευνα ανέλαβε να διεκπεραιώσει ένα από τα μεγαλύτερα επιστημονικά κέντρα των ΗΠΑ, το Ινστιτούτο Σμιθσονιαν όμως κάπου εκεί είναι το σημείο που η υπόθεση παγώνει. Η περιοχή χαρακτηρίστηκε κυβερνητική και απροσπέλαστη και έτσι η αναφορά της τοπικής εφημερίδας Phoenix Gazette είναι η μόνη αξιόπιστη πηγή που έχουμε.
Όπως είναι γνωστό η χώρα μας διαθέτει ένα αρκετά ενδιαφέρον υπέδαφος , μόνο στη Κρήτη υπάρχουν πάνω από τρεις χιλιάδες σπήλαια. Οι πρόγονοι μας αλλά και οι περισσότεροι εξελιγμένοι λαοί ήθελαν να προστατεύσουν τους νεκρούς τους και γενικότερα τα μυστικά τους, έτσι τα εμπιστεύονταν στη προστατευτική μητρική αγκαλιά της Γης.
Αρκετά ταφικά μνημεία και υπόγειοι λαβύρινθοι φιλοξενούνται σε κούφιους λόφους, τις λεγόμενες τούμπες. Άλλωστε μη ξεχνάμε πως ο τύμβος Καστά στην Αμφίπολη βρίσκεται σε ένα κούφιο λόφο, καθώς και ο λοφίσκος που έκρυβε το παγκοσμίου εμβέλειας μακεδονικό ταφικό μνημείο στη Βεργίνα ονομαζόταν <<η μεγάλη τούμπα>>
Επίσης για τη περαιτέρω κατανόηση των χρονοδιαγράμματα των αρχαιολογικών ανακαλύψεων αρκεί να αναφέρουμε πως και οι δύο κούφιοι λόφοι ήταν γνωστοί εδώ και δεκαετίες αφού είχε επιχειρηθεί ανασκαφή από άγγλους αρχαιολόγους στη Βεργίνα το 1860 (ματαιώθηκε λόγω κρουσμάτων ελονοσίας) ενώ στην Αμφίπολη από το 1916.
Είναι δυνατόν λοιπόν να υπάρχουν και στην Ελληνική επικράτεια υπόγειες πολιτείες ή έστω υπόγειοι χώροι θρησκευτικής και τελετουργικής σημασίας που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα; Φυσικά. Βέβαια στην υπόθεση εμπλέκονται ο παράγοντας της χορήγησης χρημάτων για τις αρχαιολογικές εκσκαφές αλλά και πολιτικές σκοπιμότητες όπως έχουν αναδειχθεί σε αρκετές περιπτώσεις.
Όπως και να χει κάποια σημαντικά ερωτήματα ψάχνουν για απάντηση. Πως σκάφθηκαν πολυεπίπεδες υπόγειες πολιτείες από τα έγκατα της Γης προς την επιφάνεια όταν ακόμα και ένα απλό πηγάδι 5 μέτρων χτίζεται από πάνω προς τα κάτω. Πόσα γνωρίζουμε για το εσωτερικό της Γης και τις υπόγειες κοιλότητες της; Η ίσως πιο εύστοχα πόσα θέλουν να γνωρίζουμε οι ιερατικές, επιστημονικές και πολιτικές ομάδες που κατευθύνουν την εξέλιξη των κοινωνιών ανά τους αιώνες.
Πότε θα αρχίσουν να ξεδιαλύνεται η ομίχλη γύρω από το ποιόν των μεγαλιθικών πολιτισμών που άνθισαν και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς αφήνοντας πίσω τους αινιγματικά μνημεία, όπως αυτά σε Μάλτα, Τουρκία και Αμερική.
http://ift.tt/2xzlZEq
http://ift.tt/2yrOOC7
http://ift.tt/2xxZbVn
