«Θέλω να πω κάποια πράγματα από την πρόσφατη εμπειρία μου της καλοκαιρινής μας περιοδείας. Σχεδόν νοιώθω υποχρεωμένη να τα πω. Θα ξαναγίνουν περιοδείες στην ελληνική περιφέρεια, θα ξαναπάμε, εμείς, άλλοι καλλιτέχνες, και καλό είναι να μην ξεχνιούνται κάποια πράγματα με τα πρώτα φθινοπωρινά σύννεφα. Τα θέατρα, στην πλειοψηφία τους, είναι από μέτρια, έως απαράδεκτα. Τα θέατρα. Που υποδέχονται τους καλλιτέχνες, δεν προσφέρουν σωστές υπηρεσίες. Δεν κάνουν τη δουλειά τους εν ολίγοις. Επτά στα δέκα θέατρα, σχεδόν αδιαφορούν για τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλείται ο ηθοποιός να ετοιμαστεί για την παράσταση. Τα “καμαρίνια” είναι ανύπαρκτα. Καρέκλες από ελάχιστες έως καμία, καθρέφτες που μοιραζόμασταν 4-5 από έναν, τουαλέτες της συμφοράς, σαπούνι ούτε για δείγμα, ακόμη και ανυπαρξία… νερού. Ναι, σε αρχαίο θέατρο της Πελοποννήσου, δεν υπήρχε νερό να πλυθούμε! Σε άλλο γνωστό, μεγάλο θέατρο, είχαμε την επίσκεψη από “δείγματα” ποντικών [!] πάνω στους πάγκους που θα βαφόμασταν. Τα δε... “δείγματα”, μας... ξαναεπισκέφθηκαν μετά την παράσταση, και αφού είχαμε προηγουμένως μόνοι μας καθαρίσει και απολυμάνει τους πάγκους για να μπορέσουμε να βαφτούμε! Το ότι οι καλλιτέχνες έρχονται για 4 ώρες και μετά δεν τους ξαναβλέπουμε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους απαξιώνουμε και να μην φροντίζουμε να έχουν τα στοιχειώδη. Δεν είπα να γίνουν όλα σαν το υπέροχο θέατρο των Δελφών, αλλά τουλάχιστον να τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες καθαριότητος και υγιεινής. Το Θέατρο είναι πολιτισμός. Όχι μόνο στα λόγια. Όχι μόνο στο “φαίνεσθαι”. Αλλά στην πράξη», έγραψε εξοργισμένη η ηθοποιός.
Γιατί η Ναταλία Τσαλίκη έγινε έξαλλη
«Θέλω να πω κάποια πράγματα από την πρόσφατη εμπειρία μου της καλοκαιρινής μας περιοδείας. Σχεδόν νοιώθω υποχρεωμένη να τα πω. Θα ξαναγίνουν περιοδείες στην ελληνική περιφέρεια, θα ξαναπάμε, εμείς, άλλοι καλλιτέχνες, και καλό είναι να μην ξεχνιούνται κάποια πράγματα με τα πρώτα φθινοπωρινά σύννεφα. Τα θέατρα, στην πλειοψηφία τους, είναι από μέτρια, έως απαράδεκτα. Τα θέατρα. Που υποδέχονται τους καλλιτέχνες, δεν προσφέρουν σωστές υπηρεσίες. Δεν κάνουν τη δουλειά τους εν ολίγοις. Επτά στα δέκα θέατρα, σχεδόν αδιαφορούν για τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλείται ο ηθοποιός να ετοιμαστεί για την παράσταση. Τα “καμαρίνια” είναι ανύπαρκτα. Καρέκλες από ελάχιστες έως καμία, καθρέφτες που μοιραζόμασταν 4-5 από έναν, τουαλέτες της συμφοράς, σαπούνι ούτε για δείγμα, ακόμη και ανυπαρξία… νερού. Ναι, σε αρχαίο θέατρο της Πελοποννήσου, δεν υπήρχε νερό να πλυθούμε! Σε άλλο γνωστό, μεγάλο θέατρο, είχαμε την επίσκεψη από “δείγματα” ποντικών [!] πάνω στους πάγκους που θα βαφόμασταν. Τα δε... “δείγματα”, μας... ξαναεπισκέφθηκαν μετά την παράσταση, και αφού είχαμε προηγουμένως μόνοι μας καθαρίσει και απολυμάνει τους πάγκους για να μπορέσουμε να βαφτούμε! Το ότι οι καλλιτέχνες έρχονται για 4 ώρες και μετά δεν τους ξαναβλέπουμε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους απαξιώνουμε και να μην φροντίζουμε να έχουν τα στοιχειώδη. Δεν είπα να γίνουν όλα σαν το υπέροχο θέατρο των Δελφών, αλλά τουλάχιστον να τηρούν τους στοιχειώδεις κανόνες καθαριότητος και υγιεινής. Το Θέατρο είναι πολιτισμός. Όχι μόνο στα λόγια. Όχι μόνο στο “φαίνεσθαι”. Αλλά στην πράξη», έγραψε εξοργισμένη η ηθοποιός.
loading...