To ξέρουμε, γιατί μας έχει ξανασυμβεί. Μην αφήσεις τον φόβο ή την όποια ανασφάλεια λοιπόν, να γίνει αιτία για να μην υλοποιηθεί ένα από τα πιο σπουδαία όνειρά σου. Γι’ αυτό σήμερα σε ρωτώ:
Ποια είναι τα όνειρά σου; Βλέπεις τι ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται ή τις θεωρείς συμπτωματικές και ασήμαντες; Και αν τις βλέπεις, θα απλώσεις το χέρι να τις πιάσεις ή για άλλη μια φορά θα προσποιηθείς ότι δεν τις αντιλήφθηκες; Θα διαλέξεις με θάρρος ή θα επιστρέψεις πίσω στην φωλιά σου και θα αρχίσεις ξανά την κλαψούρα για τον άδικο κόσμο;
Οι γενναίες αποφάσεις και οι γενναίες πράξεις μας είναι το όχημα προς το όνειρο μας. Αλλιώς συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε. Κάτσε και σκέψου γιατί νιώθεις να έχεις «κολλήσει»; Είναι πράγματι το δύσκολο περιβάλλον, η οικογένειά σου, το ένα , το άλλο, ή είναι κάτι μέσα σου, που συνήθως βρίσκει χίλιες δυο δικαιολογίες για να μην αφήσουμε την φωλιά μας και για να μην χρειαστεί να καταβάλουμε την προσπάθεια της αλλαγής και της ανάπτυξης; Μήπως συμβιβαστήκαμε με τα λίγα, γιατί απλώς φοβόμαστε να παλέψουμε ή να κουραστούμε για τα περισσότερα; Μήπως φταίμε εμείς για το που βρισκόμαστε και όχι η κοινωνία, το κράτος, οι συνθήκες κ.λ.π.;
Και αν όντως οι αστάθμητοι παράγοντες παίζουν τον ρόλο τους, εμείς τι κάνουμε; Τι στάση κρατάμε και τι ανάστημα σηκώνουμε; Οι μεγάλες ιδέες πάντα υπάρχουν. Άνθρωποι να τις πραγματοποιήσουν αναζητούνται. Και δεν υποστηρίζω ότι η αλλαγή είναι εύκολη υπόθεση ή δεν κοστίζει. Αλλά έχουμε αναλογιστεί το κόστος του να μην κάνεις τίποτα; Να περιμένεις πότε θα έρθει το τέλος ή πότε θα συμβεί ένα θαύμα. «Θαύματα» συμβαίνουν και πολλά. Αλλά πότε; Όταν βλέπουμε τις ιδέες, τις ευκαιρίες και σηκώνουμε τα μανίκια και ριχνόμαστε στην δράση με πάθος.
Όσα «σοφά» άρθρα και να διαβάσουμε στο internet, όσα σεμινάρια και να παρακολουθήσουμε, αν δεν μετατρέψουμε την πληροφορία σε γνώση και την γνώση σε καθημερινές πράξεις, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Το χρόνο μας χαλάμε και «κοροϊδεύουμε» τον εαυτό μας.
Αν η κάθε μέρα είναι στείρα, χωρίς παραγωγή, χωρίς εξέλιξη, τότε οι ευκαιρίες θα συνεχίσουν να καταλήγουν στα χέρια των ικανών, επιδέξιων και των προετοιμασμένων. Όπως στρώνουμε, κοιμόμαστε, ότι σπέρνουμε θερίζουμε. Αυτή είναι η αλήθεια και ας μας πονάει.
Σημασία έχει να «ξεκολλήσουμε» και να αρχίσουμε να σχεδιάζουμε και να χτίζουμε την ζωή μας ενεργά και με τα χέρια μας. Δεν γίνεται να την αφήσουμε στην τύχη , ούτε στα χέρια των άλλων. Καλύτερα να δοκιμάσεις και να αποτύχεις, παρά να μετανιώσεις γιατί ποτέ δεν τόλμησες…
Πηγή
