Είναι η εποχή που το αίσθημα της απώλειας αγαπημένων προσώπων είναι πιο έντονο από τότε.
Η φυσική απουσία, ιδίως ενός γονέα, είναι κάτι που δεν αναπληρώνεται ποτέ. Απλά συμβιβάζεσαι και η ζωή με τα καθημερινές ασχολίες μαλακώνει τον πόνο και κάπως έτσι συνεχίζεις.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που απουσία ενός γονέα βιώνεται μετά από ένα χωρισμό;
Ο βίαιος και εξαναγκαστικος αποχωρισμός που καλείται ένα παιδί να κατανοήσει, δεχτεί και να λειτουργήσει;
Πώς μπορείς να εξηγήσεις σε ένα παιδί όταν σε ρωτάει με δάκρυα στα μάτια και με την παιδικη αθωότητά, αν έκανε κάποια σκανδαλιά και ο μπαμπάς ή η μαμά τον τιμωρούν με την απουσία του-της.
Πόσο υποστήριξη χρειάζεται αυτό το παιδί για να μπορέσει να βγεί με όσο το δυνατόν λιγότερα απωθημένα από αυτό, για να μπορέσει να έχει μια φυσιολογική ενήλικη ζωή;
Ιδίως αν αυτός που έφυγε, ανήκει στην κατηγορία που σαν να περίμεναν με ανυπομονησία πότε θα απαλλαγούν από αυτό το “βάρος” και φεύγουν, χωρίς να ασχοληθούν ξανά με τα παιδιά τους.
Άνθρωποι ανώριμοι που είδαν τη δημιουργία μιας οικογένειας σαν κάτι απλό.
Σαν χόμπυ.
Μια φυγή και τέλος οι υποχρεώσεις για αυτούς. Μια παραμονή πίσω και πολλά προβλήματα για εκείνους που μένουν πίσω.
Μονογονέας να παλεύει καθημερινά για να τα βγάλει πέρα, βάζοντας τη ζωή του και τις ανάγκες του στο περιθώριο, με κοινωνική αδιαφορία και καμία υποστήριξη και παιδιά να μεγαλώνουν απότομα.
Να αναγκάζονται να ενηλικιωθούν ξεχνώντας την παιδική ηλικία γιατί πρέπει να συνεισφέρουν στην οικογένεια,πιάνοντας δουλειά και σε αρκετές περιπτώσεις παρατωντας και τις σπουδές τους.
Παιδιά που ενηλικιώνονται στα χρόνια με το πιο σκληρό τρόπο.Ξέρουν πολύ καλά την έννοια της απόρριψης, πριν γνωρίσουν την έννοια της αποδοχής.
Ρωτάνε να μάθουν τι είναι η αγάπη κι αν πάντα πονάει τόσο πολύ, γιατί η δική τους αγάπη που ένιωσαν για το γονιο που έφυγε,αγκάθι στη ψυχή τους έγινε.
Και φοβούνται.
Πώς να εμπιστευτούν;
Νύχτες που άκουγαν ενα βουβό κλάμα απο την καμάρα των γονιών τους,τους σκλήρυναν. Πέτρωσαν.Ίσως και να ορκίστηκαν πώς ποτέ δεν θα αγαπήσουν.
Ποτέ.
Η μέγιστη προδοσία ήρθε απο αυτόν που τους έφερε στη ζωή.
Ποιός λοιπόν θα είναι αυτός που θα καταφέρει να διώξει τη σκουριά απο την καρδουλα τους.
Γιατί το έχουν ανάγκη.
Έχουν ανάγκη αυτήν την αγκαλιά που μόλις τους κλείσει μέσα θα ξορκίσει το κακό. Θα λύσει την αλυσοδεμένη ψυχή.
Γιατί δεν πήραν αγάπη, αλλά έχουν τόσο απόθεμα μέσα ανόθευτο.
Αγνό.
Έχουν ανάγκη να ακούσουν: “Σε αγαπώ, είμαι εδω για σένα”.
Το έχουν ανάγκη… Το έχω ανάγκη…
αναπνοές
